(၁)
"သမီး...ေအးၾကည္မ...ေက်ာင္းသြား
ရင္ အေမ့ဆီ ဝင္ခဲ့ဦး ၾကားလား....."
ေဒၚတင္ၾကည္ အေၾကာ္ေရာင္း မထြက္ခင္ မွာစရာ႐ွိတာေတြကို သမီးႀကီးျဖစ္သူ ေအးၾကည္မကို မွာေနျခင္းပင္။
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမရယ္.....စိတ္ခ်...
သမီးဝင္လာခဲ့မယ္....."
"ဒါဆို အေမသြားမယ္ေနာ္....."
အိမ္ထဲက ထြက္ရန္ဟန္ျပင္ၿပီးမွ
ေဒၚတင္ၾကည္ ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္တန္႔က
"ေအာ္....သမီးေမာင္ေလးကိုလည္း
အစာေျပေကြၽးဦးေနာ္....."
မွာလို႔မၿပီးႏိူင္ေအာင္ မွာၾကားေနေသာေဒၚတင္ၾကည္ကို ေအးၾကည္မ......
"ဟုတ္ကဲ့ပါ...အေမရဲ႕....သမီးလိုက္ပို႔
ရမလား...."
"ေနပါေအးၾကည္မရယ္....ကဲ့ဒါဆို
အေမသြားမယ္....."
သည္တစ္ခါေတာ့ ေဒၚတင္ၾကည္ အိမ္ေပၚမွအေၾကာ္ ေၾကာ္ဖို႔လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းမ်ားထည့္ထာေသာ အေၾကာ္ဗန္းကို ေခါင္းမွာရြက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ေရပုံးကိုဆြဲကာ အိမ္ေပၚမွ ဆင္သြားပါေလသည္။
~~~~~~~~~~
(၂)
က်ဳပ္ အေမ့ကိုေတာ့ သနားမိသားေတာ့။ အေဖမ႐ွိေတာ့ကတည္းက အဖဆိုလည္းေမဘဲ အေမဆိုလည္း အေမဘဲေလ။ က်ဳပ္စိတ္ထဲ အေမ့ကို တစ္ေန႔ေက်းဇူးဆပ္ႏိူင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္လို႔ ေတးထားလိုက္တယ္။ က်ဳပ္ဘဝမွာ အေမၿပီး က်ဳပ္ေမာင္ေလးပါဘဲေတာ္။ က်ဳပ္အခုဆယ္တန္းတတ္ေနတယ္ေလ ဆယ္တန္းကို က်ဳပ္ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ရမယ္လို႔ အေမ့ကို ေႂကြးေၾကာ္ထားတယ္။ က်ဳပ္အေတြးနယ္ခ်ဲ့ေကာင္းတုန္း......
"မမ...ေက်ာင္းသြားမယ္ေလ...."
"ေအာ္....သြားမယ္ေလ....လာအစာ
ေျပအအရင္စားမယ္...."
က်ဳပ္စကားကို က်ဳပ္ေမာင္က ေခါင္းေလးကုတ္ကာ ......
"မမ...ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ....ခုဏ
က မမေ႐ွ႕မွာထိုင္စားေနတာေလ....
မမဘဲစားေတာ့...."
ထိုအခါက်မွ က်ဳပ္ေမာင္ေလကို ျပဳံးျပၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ကာ ေအးစက္ေနေသာ ထမင္းၾကမ္းခဲအေပၚ ငါးပိရည္စမ္းကာ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးစားလိုက္ရင္း......
"လာသြားၾကမယ္....."
က်ဳပ္ေမာင္က က်ဳပ္ကိုၾကည့္ၿပီး.....
"မမ....ေမေမမုန္႔ဖိုးေပးမသြားဘူး
လား....ဟင္..."
"ေပးမသြားဘူး....ေမေမ့မွာ ပိုက္ဆံ
မ႐ွိဘူးနဲ႔တူတယ္....ေက်ာင္းသြား
ရင္း အေမဆီဝင္မယ္ေလ....ေမေမ
မုန္႔ဖိုးေပးရင္ယူမေပးရင္မယူနဲ႔ၾကားလား....."
"ဟုတ္...."
"လာသြားမယ္....."
က်ဳပ္ေမာင္ေလးက ကေလးပီပီ မုန္႔စား
ခ်င္မွာေပါ့ေတာ္ ။ ဒါေပမယ္ က်ဳပ္ေမာင္
ေလးက တျခားကေလးေတြလို သိပ္မ
ပူဆာတတ္ဘူး။ ေမာင္ေလးကို ၾကည့္
ၿပီးသနားမိတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္
ေမးခြန္းေဟာင္းဝယ္ေလ့လာဖို႔ စာအုပ္
ထဲ ညႇပ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံကို က်ဳပ္မ်က္စိ
ထဲေျပးျမင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္
ေမာင္ေလးကို ......
"ေအာ္...ေမာင္ေလး မမစုထားတဲ့ပိုက္
ဆံ႐ွိတယ္....ေမာင္ေလးယူမလား....
မုန္႔စားမယ္ေလ....."
"မမက....ဘာလုပ္ဖို႔စုထားတာလဲ...."
က်ဳပ္ ေမာင္ေလးရဲ႕ အေမးကို ေတြေဝ
စြာ....
"ေအာ္....ဒီလိုဘဲ စုထားထားတာ....ေရာ့....."
က်ဳပ္ စာအုပ္ၾကားကပိုက္ဆံ ငါးရာတန္တစ္ရြက္ကို ေမာင္ေလးဆီကမ္းေပးလိုက္တယ္။ က်ဳပ္ေမာင္းေလးကို စာအုပ္ဝယ္ဖို႔လို႔ မေျပာရက္ပါဘူး ။ေျပာလည္းမေျပာခ်င္ဘူး။ အဲ့လိုေျပာလိုက္ရင္ က်ဳပ္ေမာင္က ယူမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ က်ဳပ္သိေနတယ္ေလ။
က်ဳပ္ေပးလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံကို ယူၿပီးေမာင္ေလးျပဳံးေနတာကို က်ဳပ္ေငးေမာရင္း......။
~~~~~~~~~~
(၃)
"အဟြတ္....အဟြတ္....."
"ဟဲ့...တင္ၾကည္...."
"ေအာ္...မခင္စိန္ ဘာအေၾကာ္ယူမလဲ
ဘူးသီးေၾကာ္ေတာ့ မ႐ွိေတာ့ဘူးေနာ္"
"ေအးပါ...တင္ၾကည္ရယ္....ပဲကပ္
ေၾကာ္ဘဲေပး ငါးခုေလာက္....."
"ဟုတ္ကဲ့...မခင္စိန္....အဟြတ္....
အဟြတ္.."
ေဒၚခင္ၾကည္ အေၾကာ္ကို ထည့္ေပးေနေပမယ့္ ေခ်ာင္းကဆက္တိုက္ ဆိုသလိုဆိုးေနပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ေဒၚခင္စိန္မေနသာေတာ့ဘဲ...
"ဟဲ့...တင္ၾကည္....ေနမေကာင္းဘူး
လား ညည္းၾကည့္ရတာ....."
"ေကာင္းပါတယ္...မခင္စိန္ရယ္....
အဟြတ္...အဟြတ္...."
"ေအ...တင္ၾကည္ သားသမီးေတြ
အတြက္ ႐ွာတာက ႐ွာေပါ့ဟဟယ္.....
က်န္းမာေရးေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ေပါ့....ေအ"
"႐ွာရမယ္....မခင္စိန္ေရ....မ႐ွာလို႔
မရဘူး....ေအးၾကည္မက ဆယ္တန္း
ေအာင္ရင္ ပိုက္ဆံပိုလိုလာၿပီ....အခုက
တည္းက႐ွာထားမွာေတာ္ကာၾကမယ္......"
"ညည္းလည္းအဲ့ပါရဲ႕ေအ....သမီးမိန္း
ကေလးဘဲ....ေရးတတ္ဖတ္တတ္ရင္
ၿပီးေရာေပါ့.....ငါသမီးဆို အခုဆယ္
တန္းမေအာင္ေပမယ့္....ၾကည့္စမ္း
ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရေန
ၿပီ....ဆယ္တန္းမေအာင္လည္း အလုပ္
ျဖစ္ပါတယ္ေအ...."
"မရပါဘူး.....ကြၽန္မကေလးေတြကို
ကြၽန္မလို ပညာမတတ္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး
ဘြဲ႔ရမွ သူတို႔ ဘဝေလးေတြေအးခ်မ္း
အေျခတည္မွာေလ....မဟုတ္ဘူးလား....."
"ေအပါေအ....ငါေျပာမွဘဲ ....ပိုဆိုး
ေနတယ္ညည္းဟာက...ကဲ....ေရာ့
ဒီမွာပိုက္ဆံ ..."
က်ဳပ္အေမတို႔ေျပာေနတာေတြ အကုန္ၾကားလိုက္ရတယ္။ အေမရယ္သားသမီး
အတြက္ဆို အသက္ေတာင္ ေပးရဲ႕အေမ့ကို က်ဳပ္ေလ ေလးစားပါတယ္။ ပိုက္ဆံ ဆင္းရဲေပမယ့္ အေမ့သမီးျဖစ္ရတာ က်ဳပ္ ဂုဏ္ယူတယ္အေမ။ က်ဳပ္ ဂုဏ္ယူတယ္။
က်ဳပ္ပေမတို႔ ေျပာတာကို မသိခ်င္ ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။
"အေမ့...."
"ေအ...ေအးၾကည္မ....သမီး...ဘာလာလုပ္တာလဲ...."
"အေမ့ကို လာကူတာေလ အေမရ.....
ေက်ာင္းလည္းပိတ္တယ္ေလ....ျပင္း
လို႔ အိမ္မွာေနရတာ...."
"ဟဲ့....စာမလုပ္ဘူးလား....သြား သြား
စာျပန္လုပ္ေခ်....."
က်ဳပ္ကို စာက်ဳပ္ဖို႔ အတင္းႏွင္လႊတ္ေနတဲ့ အေမ့ကို က်ဳပ္ညာမိတယ္။
"စာက က်က္ၿပီးၿပီ...အေမရဲ႕.....ေမာင္ေလးကို စာျပၿပီး ထြက္လာတာ
ေပးပါ....သမီးေၾကာ္ေပးမယ္....."
အေမလက္ထဲက အေၾကာ္ ေၾကာ္တဲ့တုတ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လုယူရင္းေျပာလိုက္တယ္။
အေမက က်ဳပ္ကို ၾကည့္ၿပီး....
"သမီးရယ္ လိမၼာစမ္းပါကြယ္....ဆယ္တန္းဆိုတာေပါ့ပ်က္ပ်က္ လုပ္လို႔မရဘူး....သြားစာျပန္က်က္..."
က်ဳပ္သ္ိလိုက္ပါၿပီ။ က်ဳပ္မျပန္မခ်င္းကို
အေမက်ဳပ္ကို အတင္းျပန္လႊတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ။ဒါေၾကာင့္....
"ျပန္မယ္အေမေရ....ျပန္မယ္.....
အတင္းဘဲ....."
က်ဳပ္စိတ္ေကာက္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ အိမ္ကိုျပန္လာလိုက္ပါသည္။ အမႈန္တိုင္းေျပာရရင္ က်ဳပ္အေမ့ကို စိတ္မေကာက္ ခ်င္ဘူး.....။
~~~~~~~~~~~
(၄)
"ဟာ...အေမဘာေတြဝယ္လာတာလဲ....."
"မုန္႔ဟင္းခါးခ်က္ေရာင္းမယ္ေလ...."
အေမ ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာ က်ဳပ္နားမလည္ႏိူင္ေတာ့ပါ။
"ညေနပိုင္း ျခံေ႐ွ႕မွာ ေရာင္းမလို႔ေလ....."
"အေမရယ္...ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ ႐ွာေနရတာလဲ....အေၾကာ္ေရာင္းလည္း စားေလာက္တာဘဲေလ....."
အေမ ပင္ပန္းတာကို က်ဳပ္ၾကည့္မေနႏိူင္ပါ။ အေမ
ပခုံးေပၚမွ ပုဝါႏြမ္းေလးျဖင့္ ႏွဖူးေပၚမွ စီးက်လာေသာ ေခြၽးစက္တို႔ကို သုတ္သင္ ဖယ္႐ွားရင္း......
"အေမ့ကို ေမးခြန္းေတြျပန္မထုတ္နဲ႔ငါ့
သမီး....အဓိကက သမီးဒီႏွစ္ ဆယ္တန္း ေအာင္ေအာင္ႀကိဳးစား...."
သူေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္သြားေသာ အေမ့ကို က်ဳပ္ ေရတစ္ခြက္ ခပ္တိုက္ဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနပါေရာ့လား......။
~~~~~~~~~~
(၅)
"သြား...သြား...ေအးၾကည္မ...အေမထည့္ ေပးလိုက္မယ္....သြား.."
က်ဳပ္တို႔ မုန္႔ဟင္းခါးတိုင္ေလးကို အမူးသမားေတြေရာက္လာတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ထင္တယ္ အေမ့က်ဳပ္ကိုဖယ္ခိုင္းလိုက္တာ။ က်ဳပ္လည္း အိမ္ေပၚကို ျပန္နတ္သြားလိုက္တယ္။
"အစ္မ...မုန္႔ဟင္းခါး ႏွစ္ပြဲေပးဗ်ာ..
....."
လာစားတဲ့ သူေတြက အေမနဲ႔ဆိုရြယ္တူ
ေလာက္ေတြဘဲထင္တယ္။
အမူးသမားေတြထဲက တစ္ေယာက္က
မုန္႔ဟင္းခါးကို စားၿပီး.....
"အစ္မ...အငံဗူးေလး...."
အေမက အမူးသမားကစားမဆုံးေသးဘူး ခက္ခ်င္းဆိုသလို .....
"ေအ....အဲ့ခုံေပၚမွာဘဲေလ ....."
က်ဳပ္အိမ္ေပၚကေန အရိပ္အကဲ ေစာင့္ၾကည့္ေမလိုက္တယ္။
"ကုန္ေနၿပီ ....အစ္မရဲ႕...."
အေမ အငံဗူးကို ကိုင္ၿပီး စားပြဲေပၚသြားခ်ေပးလိုက္တာ က်ဳပ္ျမင္လိုက္တယ္။
"ဟာ...."
"ဟင္...မိုက္႐ိုင္းလွခ်ည့္လား.....ေခြး
ေကာင္ရဲ႕....ေျဖာင္း!!!...."
အငံဗူး ေတာင္တဲ့ အဲ့လူက အေမ့လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္တာ က်ဳပ္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဘယ္ရမလဲ အေမ ပါးကို "ေျဖာင္" ကနဲ ျမည္ေအာင္႐ိုက္ခ်လိုက္တာ လည္းက်ဳပ္ျမင္လိုက္တယ္။ အေျခအေနေတြကို က်ဳပ္ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။ဒါေပမယ့္.....
"ဟင္..."
ထိုလူက အေမကို ဖမ္းခ်ဳပ္ကာ ဆိုင္ထဲကေန ဆြဲထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစာေနတယ္ ။ ထိုလူနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကာလည္း အေမ့ကို ဝိုင္းခ်ဳပ္ၾကတယ္။ က်ဳပ္လည္း မေနသာေတာ့တဲ့အဆုံး.....
"အား...."
က်ဳပ္ထိုလူ႔ရဲ႕ ေခါင္းကို အုတ္ခဲက်ိဳးနဲ႔ထုလိုက္မိတယ္။
"႐ွင္တို႔ က်ဳပ္အေမကို ဘာလုပ္တာလဲ......႐ွင့္တို႔ပါ မေသခ်င္ရင္ ဆိုင္ထဲက ထြက္သြား......သြား....."
ထိုလူေတြထြက္သြားၿပီလို႔ က်ဳပ္ထင္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္....
"သမီး...."
"အ!!!...."
က်ဳပ္ေနာက္ကို ဓားကို သစ္ကိုင္းေျခာက္နဲ႔ ႐ိုက္ဖို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာေရာက္လာတဲ့ လူကို အေမ ဓားနဲ႔ ထိုးလိုက္တယ္။ က်ဳပ္ အလိုလို မ်က္ရည္စေတြထြက္က်လာတယ္။
အေမက က်ဳပ္ကို ျပဳံးျပေနတယ္။
~~~~~~~
(၆)
ဥပေဒရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္မႈ ့ကို အေမေက်နပ္စြာခံယူတယ္။ အေမက်ခံရမယ့္ျပစ္တယ္ကို က်ဳပ္သာ က်ခံခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဥပေဒဆိုတာ ဘက္လိုက္မႈ ့ကင္းတယ္ေလ။ အျပစ္႐ွိသူကိုသာ အျဖစ္ေပးရတာမွတ္လား။
က်ဳပ္အေမ့ကို သတိရတယ္ ။ အေမဘယ္လိုမ်ားေနမလဲေပါ့။
က်ဳပ္စိတ္မွာေတာ့.....
"သမီးေၾကာင့္ပါအေမရယ္....သမီးသာေသရင္ အေမ့ ဒီထက္လည္းပင္ပန္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး.....စိတ္ခ်ပါအေမ....အေမမွာတဲ့အတိုင္း အေမျပန္မလာမယ့္ ရက္ကို သမီးတို႔ေမာင္ႏွမ ေအာင္ျမင္ျခင္းေတြနဲ႔ ေစာင့္ႀကိဳေနပါ့မယ္ အေမရယ္......."
ေျသာ္ .......အခုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ေမာင္ႏွမအတြက္ေႏြးေထြးမႈေတြေပးတဲ့ ေနမင္းႀကီးဟာ အေနာက္အရပ္ကိုေခတၱခိုဝင္ရင္း.........ဥပေဒျပစ္ဒဏ္ကို ေပးဆက္ေနၿပီေပါ့ေလ.......။
"လမင္းႀကီးက ေနမင္းႀကီးရဲ႕သားျဖစ္သလို အေမ့ရဲ႕အေႏြးဓာတ္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ခြင့္ရတဲ့ အေမဟာ သမီးတို႔ေမာင္နွမရဲ႕ အရွင္သခင္ပါပဲအေမ....."
................ၿပီးပါၿပီ...........
စာေရးသူ ....ေအာင္ေဒါင္းဏီ
Photo writer....မိုးရိပ္ညိဳ
